Drewno kominkowe. Jakie wybrać drewno do kominka?
Drewno kominkowe to jeden z podstawowych elementów związanych
z posiadaniem kominka w domu, dlatego przed zakupem drewna
do kominka należy zastanowić się nad wyborem gatunku drewna,
miejscem zakupu i składowaniem. Drewno do kominka odpowiedniego
rodzaju zapewni nie tylko optymalną ilość ciepła, ale uchroni
przed zasmoloną szybą czy przytkanym kominem.
Drewno do kominka – jakie wybrać?
Drewno kominkowe jest szczególnym rodzajem drewna opałowego i musi
spełniać inne wymagania niż np. tradycyjne drewno opałowe używane do palenia
w kotłach centralnego ogrzewania. W takim piecu możesz palić zarówno
drewnem iglastym, drewnem zasiedlonym przez owady, jak również korą,
trocinami czy nawet odpadkami. Drewno opałowe wykorzystywane do palenia w kominku,
zwane potocznie drewnem kominkowym, musi być starannie wyselekcjonowane.
Do kominków i pieców wolnostojących polecane jest drewno drzew liściastych o wysokiej
kaloryczności i niskiej wilgotności. Nie stosuje się natomiast drewna drzew iglastych,
które zawiera dużo żywicy, strzelającej w trakcie spalania i powodującej większe
zanieczyszczenie kominka oraz przewodu kominowego.
Drewno drzew liściastych – najlepsze drewno do kominka
Drewno drzew liściastych zawiera mało żywicy, pali się równo i nie wydziela dużo dymu,
jak w przypadku drzew iglastych, dlatego pozwala zachować dłuższą żywotność kominka.
Najlepszym paliwem stosowanym do palenia w kominku są polana drzew liściastych o zwartej
strukturze i dużej twardości. Twardość drewna świadczy o jego wartości opałowej. Drewno
twarde ma bardziej zwartą strukturę, a co za tym idzie – jest dużo cięższe i bardziej kaloryczne.
Do tego rodzaju drzew zaliczamy: grab, buk, dąb, brzozę, klon, jesion, akację, wiąz, głóg, jarząb,
czy drzewa owocowe, takie jak śliwę, jabłoń, gruszę, czereśnię oraz wiśnię.
Drewno miękkie to, np. drewno lipy, olchy szarej, wierzby, topoli, osiki, kasztanowca.
Jest ono lżejsze, a przez to mniej kaloryczne, np. 1 m³ suchego drewna topolowego waży
tyle, co 0,54 m³ grabiny, potrzeba go więc blisko dwa razy więcej, by uzyskać tyle samo ciepła.
Drewno do kominka – wartość opałowa drewna kominkowego Wartość opałowa jest jednym z ważniejszych czynników,
jakimi należy się kierować przy wyborze drewna do kominka. Składa się na nią wiele parametrów,
m.in. wilgotność drewna i jego gatunek. Aby lepiej zrozumieć te zależności, można posłużyć
się przykładem. Twarde drewno bukowe ma zdecydowanie większą wartość opałową niż miękkie
drewno wierzby. Jednak aby zapis ten był prawdziwy, drewno bukowe musi być suche i odpowiednio
długo sezonowane. Jeżeli warunki te nie zostaną spełnione, tzn. drewno będzie mokre, jego wartość
opałowa będzie praktycznie żadna, ponieważ drewno mokre nie nadaje się do palenia. Energia
w pierwszej kolejności zostanie zużyta na wysuszenie takiego opału, a nie na ogrzanie pomieszczenia.
Reasumując – suche drewno wierzbowe będzie miało większą wartość opałową od mokrego drewna bukowego czy dębowego.
Następnym parametrem, na który trzeba zwrócić uwagę przy wyborze drewna do kominka
jest udział procentowy kory. Kora jest gorszym paliwem od drewna, a wiadomo „towar”
ten kupujemy razem z drewnem. Różnice w zawartości kory w poszczególnych gatunkach drewna są znaczące.
Gatunki takie jak buk czy grab mają tylko ok. 7% kory, natomiast dąb – ponad 22%. Oznacza
że kupując 1 m3 drewna dębu nabywamy 3 razy więcej kory niż w przypadku 1 m3 buku.
Kolejnym minusem dużej zawartości kory jest to, że jest ona siedliskiem owadów
i zanieczyszczeń w postaci, np. piasku.
Najważniejszą cechą fizyczną drewna, mającą wpływ na jego kaloryczność i wartość energetyczną,
jest gęstość wyrażana w kg na jednostkę objętości. Gęstość drewna jest wartością zmienną,
zależną od zawartości wody i dlatego jej porównanie ma sens wyłącznie w przypadku drewna powietrznie
lub całkowicie suchego. Gęstość konkretnego gatunku, zależny bowiem od zawartości bielu i twardzieli,
od wieku drzewa, od warunków siedliskowych, w jakich drzewo rosło, z jakiej części drzewa zostało pozyskane
(odziomek, część środkowa strzały, korona) i innych czynników.
Drewno do kominka najlepiej jest ułożyć pod wiatą, na legarach lub palecie,
tak aby odizolować drewno od ziemi i wilgoci, zapewniając jednocześnie dopływ powietrza.
Drugim sposobem jest ułożenie drewna w przewiewny stos, uformowany tak, aby woda łatwo spływała
po jego powierzchni na zewnątrz, a nie do środka – najlepiej,
gdy szczapy drewna są ułożone dachówkowo.
Drewno do kominka – sezonowanie
Do rozpoczęcia sezonu grzewczego należy się starannie przygotować.
Ważne jest odpowiednio długie sezonowanie drewna. Zakupione drewno
przed składowaniem najlepiej jest porąbać na szczapy. Dzięki temu szybciej
schnie i jest wygodniejsze w użyciu (łatwiej wkłada się je do paleniska).
Następnym bardzo ważnym aspektem jest sposób składowania drewna.
Najlepiej jest je ułożyć pod wiatą, na legarach lub palecie,
tak aby odizolować drewno od ziemi i wilgoci, zapewniając jednocześnie dopływ powietrza.
Drugim sposobem jest ułożenie drewna w przewiewny stos, uformowany tak,
aby woda łatwo spływała po jego powierzchni na zewnątrz, a nie do środka
– najlepiej, gdy szczapy drewna są ułożone dachówkowo.
Celem sezonowania drewna jest osiągnięcie odpowiedniej wilgotności,
która zapewni dobre spalanie. Drewno nadaje się do palenia, gdy osiągnie
wilgotność na poziomie 15–20%. Taką wartość uzyskujemy minimum po jednym
roku sezonowania na powietrzu. Długość sezonowania zależy także od
gatunku drewna – niektóre gatunki przesychają szybciej, inne wolniej.
Maksymalną wartość opałową drewna do kominka uzyska się po dwóch latach sezonowania.
Z dobrze osuszonego drewna można uzyskać dwa razy więcej ciepła niż z tej samej
ilości drewna o wilgotności 50%.
|
